Katogentocht

Stipt zes uur vertrokken de eerste. Zo moesten we ons al spoeden om halverwege klaar te staan met soep en chocomelk. Ik hoor onze Louis al duvelen ... 😊

Aan ’t vertrek waren ze maar “strepkes” aan het zetten. Dat liep hier al aardig op. De mensen van KWB begonnen plots tafels bij te zetten. Wij natuurlijk als tegenreactie: spek, eieren en brood bijhalen. We mochten niet onderdoen. Want wij hadden dit jaar de keuken aan ons been.

Gelukkig konden we het spek al snel voorbakken en tegen dat de eerste achter hun bord kwamen vragen konden de eieren direct in de pan. Acht pannen tegelijk waren we aan het afstoken. Twee bussen gas sputterde, precies of dat “Poetin” de kraan dicht draaide. De eierkoek werkte wel niet mee zo als het moest. De eerste honderd(en) porties kregen roerei in plaats van omelet op hun bord. Halverwege schakelden we over op andere eieren en het resultaat was zichtbaar beter. En ik die dacht dat een ei, een ei was. Het komt allemaal een het ... van een kip.

Ik had een goei job, volle borden uitdelen aan’t buffet. Verhalen van onderweg aanhoren en hier en daar wat oude bekenden tegenkomen.

Tja, over de wandeling zelf kan ik weinig zeggen. Zoals ik al zei: keukendienst. Het ging via de Heivekenstraat richting kapelleke achteraan de Neerhofweg, waar onze garçons klaarstonden op de tussenstop. Een stukje Wortelbaan en via de Leistraat terug richting vertrek. Veel was er niet te zien, want het was donker. Gelukkig hingen er voldoende “katogen”. Iedereen die vertrokken is, is ook terug aangekomen .... denken we. Zij die nog niet binnen zijn, moeten maar een seintje geven.

Veel volk, wil ook zeggen veel afwas. Maar met enkele enthousiaste helpers leek dit kinderspel. Met een droge handdoek, wat humor en af en toe een pintje kom je al ver.

Tegen 01u00 doofden we de lichten en trokken we de deur achter ons dicht. Wij moe, maar ook tevreden.