Mountainbike

Ze hadden het voorspeld. En het is nog uitgekomen ook. Heel de nacht had ik het al gehoord. Zeikende regen, zonder 1 moment van droogte. ’s Morgens uit bed, gsm opzetten. Tring tring... de berichtjes stromen binnen. Wordt er gereden vandaag? Hier zeggen er al veel af.... Efkes naar buiten kijken, nog steeds regen.
Algemene aflasting.  Twee man van onze voorpost offerden zich op om omstreeks het vertrekuur efkes naar de verplaats te gaan om eventuele “die hards” op te vangen en terug huiswaarts te keren.
Er was gene enkele zot opgedaagd. Iedereen bleef liever onder moeders vleugel. Maar toch ... afspraak 11u in’t zaaltje van de Compagnon. De kas was geplunderd, de hapjes besteld, ... er moest iets gebeuren. Met 7 kwamen ze vertellen hoe ze eventueel hadden kunnen rijden, hoe vaak ze tegen kasseinen plakte, lek reden, motards om ver hadden gereden. Oh neen, dat was op den TV. Parijs – Roubaix hadden ze niet afgelast. Maar die rennersvrouwen zullen ni content geweest zijn, hedde gij die hun tenuekes gezien. Zo smerig. Ons vrouwen zullen een pak contenter geweest zijn. Gene vuile was, ne vent die toch efkes van huis is geweest. Alé, ge zie. Niks als voordelen met de Landelijke Gilden.
Hopelijk volgende keer beter weer.