Katogentocht

Wat was me dat!

Reeds lang op de planning gezet, ettelijke malen besproken op onze bestuursvergaderingen. Maar telkens moesten we onze activiteit aan passen naargelang de geldende regels op die moment.

Dat we iets moesten laten doorgaan, dat stond vast. We laten onze leden niet in de kou staan. Jammer genoeg konden we hun honger niet stillen, want er mocht geen "catering" gebeuren. Het was efkes wachten maar 3 dagen voor dat de wandeling zou plaatsvinden kregen we de toestemming van onze burgervader om het te mogen laten doorgaan. Enige ontspanning is welgekomen in deze tijden.

Terug naar de essentie, onze wandeltocht.

Ik mocht voor den eerste keer mee pijlen ophangen met de grote trekkers van deze wandeltocht. Rugzakske gevuld met katogen, spanbandjes bij en we kunnen vertrekken. Met 4 gaan we op pad en wonderwel vlot dit goed. Op een goei 2 uur zijn we rond met onze 10 km. Nu wachten op den donkere en dan zal het parcours opnieuw afgestapt worden door "nen onafhankelijke" om te kijken of de  mannen van de dagploeg hun werk goed gedaan hadden. Uiteindelijk werd er nog een verkorting ingevoerd zodat de kleine stappers ook makkelijk rond geraken.

Het voordeel van mijn medewerking aan het afpijlen was dat ik wist dat de wandeling zo goed als in mijne hof zou passeren. Vrijdagavond start ik met mijne wandelbubbel vanachter in mijne hof aan de wandeling. Het duurde ni lang of ik zag nog volk. Ikke content.

Prachtig wandelweer, hier en daar wat van de bewoonde wereld afwijken, wat wil ne mens nu nog meer.

Probleem!! 3 van mijne bubbel moeten een boodschap doen (lees p*ssen). Passeren we toch net ne stal van nen brave boer zeker. Efkes een telefoneke doen en de deur van de stal werd geopend. Nog lekker warm ook, daar achter die koeien. Iedereen wat gewicht kwijt, dus kon het tempo omhoog. En voor dat we het wisten stonden we terug in onze hof.

Ni veel later kwam de berichtgeving binnen: meer dan 300 wandelaars op het parcours. Opdracht volbracht.

Nieuw was dat de pijlen heel het weekend bleven hangen. Zaterdagavond rond een uur of negen, melding dat er nu nog meer volk onderweg was dan vrijdag. Goe bezig zou ik zeggen. Iedereen uit hun kot blijkbaar. En om af te sluiten, op zondag is er ook nog menig wandelaar gespot.

Ondertussen was dit onze 13de  Katogentocht en aangezien we dit jaar geen hongerigen en dorstigen moesten laven, konden onze bestuursleden ook mee op pad. Sommige bekende zelfs dat dit "hun eerste keer" was dat ze aan deze tocht meededen. Tja, ik kan nu moeilijk schrijven dat deze corona-toestanden dan toch nog voor iets goe zouden zijn.