Ontspanningsavond met optreden van PaSta

Samen met vele anderen waren we ook dit jaar weer van de partij op de jaarlijkse ontspanningsavond die elk jaar doorgaat met ongeveer een interval van 12 maanden.

Dit jaar konden we genieten van lekkere vol-au-vent met een mooi garnituurtje van sla en tomaten. Dat kon naar keuze aangevuld worden met een dikke klets mayonaise. Feest-eten dus!

En toen kon de avond echt beginnen. Le moment suprême! Na het eten konden we immers genieten van een frisse pint. Amai dat smaakt na een werk-dag.

Maar nu serieus. Het optreden dat ons na het eten geserveerd werd, was immers te plezant om grappen over te maken. PaSta bleek immers geen hoop pieten te zijn die op ludieke wijze in het publiek werd gesmeten. Het waren twee gezellige venten die perfect bij onze maaltijd pasten. Het waren immers ook een beetje volle venten. Sorry, ik kon die onnozele poging tot grap niet laten. Ik probeer opnieuw serieus te zijn. Die twee heren verdienen immers een deftig verslag.

Paul en Staf, PaSta dus, waren echt de moeite. Een muzikaal duo. Maar veel meer dan gewoon een paar volle venten die liedjes kwamen zingen. Staf bleek moeiteloos over te schakelen van gitaar naar viool en Paul kon met zijn prachtige stem en nummerkeuze de haren recht op onze armen laten komen. Maar Paul bleek veel meer te kunnen. Tussen elke liedje vertelde hij verhalen en moppen die ons net niet over de grond deden rollen van het lachen. Er zijn mensen die een mop vertellen. Er zijn mensen die goed een mop kunnen vertellen. Er zijn zelfs mensen die er een prachtig verhaaltje van kunnen maken. En dan is er Paul... Weinigen kunnen een grap zo natuurlijk laten klinken, zo vertellen alsof het iets doordeweeks is dat ze eens hebben meegemaakt. Paul kan dat. Bij elk verhaaltje lagen we weer plat van het lachen toen de clou boven kwam en het toch een mop bleek te zijn.

Zou ik het durven? Het zal immers nooit in de buurt komen van de manier waarop Paul hem vertelde. Maar ik ga het toch proberen. Zodat de afwezigen beseffen dat ze ongelijk hadden. Een nederige poging tot het schriftelijk navertellen van één van de PaSta-moppen. (Het Huirtuits moet je er zelf bij denken)

Als je zoveel jaren getrouwd bent, is het seksleven niet meer zo levendig als tijdens de eerste jaren. Maar vorige week lag ik met m’n vrouw in bed, we lagen samen naar de tv te kijken. Ineens begint ze met haar hand over mijn borstkas te gaan. Toen zakte die hand en ging ze zachtjes langs mijn linkerbeen naar beneden, toen langs mijn rechterbeen terug naar boven. Ze raakte zelfs even m’n geslacht aan. Ja, da’s prijs, dacht ik. Maar opeens stopte ze. “Allée” zei ik. “Waarom stop je nu?”. “Aah”, zei mijn vrouw, “t’is in orde, ik heb het kaske van de tv gevonden.”

Weeral een geslaagde ontspanningsavond dus. Vanaf nu zal er altijd een glimlach tevoorschijn komen als we pasta eten.