DAUWTRIP MET ONTBIJT

Zondag 07 april: Dauwtrip met Ontbijt
De jaarlijkse ochtendwandeling stond weer voor de deur.
De voorafgaande dagen was de zon al flink van de partij geweest. En daar waren we zeer dankbaar voor.  De wandelwegen waren perfect bewandelbaar, bijna geen modderstroken of poelen op ons traject. Alleen misschien nog een ijverige boer die in laatste instantie toch nog het veld had omgeploegd.
En als ik correct geteld heb, zou dit al onze achtste editie van de dauwtrip zijn.  We kunnen stilaan van een klassieker beginnen spreken. 
De tocht is uitgestippeld, ongeveer een tocht van elf kilometer ligt op ons te wachten. En zoals tijdens de vorige jaren al meermaals gebleken is, durven we ook dit jaar van de normale wegen af te wijken.  Met 35 wandelaars verzamelen we aan het KLJ-lokaal. Alle ingeschreven wandelaars waren op post.  De ochtendschemering maakt stilaan plaats voor het prille daglicht.  De zon is ook van de partij.  De ochtenden zijn nog fris, maat het is wel heerlijk wandelweer.
Om vijf voor zeven vatten we onze ochtendwandeling aan. We zijn vertrokken voor een uurtje of twee wandelen. 
De tred zit er al snel in.  Het tempo moet in het begin wat afgestemd worden zodat iedereen mee kan. De meer ervaren stappers moeten wat inhouden nu.  Maar ons motto is: samen uit - samen thuis.
Ondertussen is de Marc met z’n team al begonnen aan de brunch voorbereidingen. Altijd heerlijk om de laatste meters die “spek met eieren geur “al tegen te komen.
De tocht zal een rondje rond onze Wimp zijn. We vertrekken door de Dalstraat en nemen de zandweg naar Wimpel. Vervolgens een stukje Herenthoutseweg, maar op dit uur is hier nog geen verkeer. Dan duiken we de velden en weiden in (voorbij de “mast”). Voor de meesten was dit onbekend terrein. De wegeltjes brengen ons tot in de Doornestraat. Die wordt een stukje gevolgd en dan zoeken we weer de kleine paden op richting de Bertheide. We naderen de vallei van onze dorpsrivier. De nevel sluiert over het landschap. Konijnen springen weg en de vogels scheren over het wateroppervlak op jacht naar insecten. Een prachtig stukje natuur vlakbij onze dorpskern. We bereiken het “bruggeske” en zetten zo dan ook de terugtocht in. We passeren nog via de boskens om dan in rechte lijn naar de wachtende ontbijttafel af te zakken.  
Voor acht uur was er nog geen levende ziel te bespeuren.  Vanaf dan zagen we af en toe al eens een auto rijden in de verte.  Zo stillekes op een zondagmorgen, zalig om te wandelen, te genieten van onze nabije omgeving. En er valt nog wel wat te genieten in ons kleine dorpke. 
Iets over negen konden we aan de uitgebreide ontbijttafel aanschuiven.  Het dampende spek, overgoten met een gebakken eitje werd ons op een schoteltje gepresenteerd.  Het ontbijtbuffet stond naar ons te lonken. 
De wandelaars werden aangevuld met nog 15 hongerigen.  Een groep van 50 werd feilloos van de beste gerechten voorzien.
De Marc en kompanen hadden weer hun beste beentje voorgezet. Het was meer dan in orde. Aanvallen maar. Iedereen had van een prachtige wandeling kunnen genieten, gevolgd door een heerlijk ontbijt. Wat kan je op een vroege aprilse zondagmorgen nog meer wensen? 
Volgend jaar zijn we er weer.  Tot dan.