Dauwtrip met ontbijt

Dauwtrip: zondag  5 april 2015
De jaarlijkse ochtendwandeling stond weer voor de deur.  De voorbije weken was het niet al te droog geweest.  Doch de afgelopen dagen had het zonnetje toch flink z’n best gedaan om de wegen wat op te drogen.  Voor alle zekerheid hebben we toch maar plan B genomen.  Plan A was richting Morkhoven/Heultje.  Maar daar was het op sommige plaatsen toch nog te drassig. Plan B dus.  Richting het groene Bruggeneinde met z’n paadjes door de velden en de bossen. Zoals al gezegd was de zon de voorafgaande dagen al  flink van de partij geweest.  En daar waren we zeer dankbaar voor.  De wandelwegen hier waren perfect bewandelbaar, bijna geen modderstroken of poelen op ons traject. Onze negende  editie  van de dauwtrip reeds.  We kunnen stilaan van een klassieker beginnen spreken.  Volgend jaar mogen we ons tinnen jubileum vieren.  Ongeveer een tocht van elf kilometer ligt op ons te wachten.  Om exact te zijn: 10,6 kilometer.  En zoals tijdens de vorige jaren al meermaals gebleken is, durven we ook dit jaar van de normale wegen af te wijken.  Aan het KLJ-lokaal staat al een hele bende vol ongeduld te wachten.  37 wandelaars ingeschreven  en alle ingeschreven wandelaars waren op post.  De ochtendschemering maakt stilaan plaats voor het prille daglicht.  De zon is ook van de partij.  De ochtenden zijn nog fris, maat het is wel heerlijk wandelweer. Om vijf voor zeven vatten we onze ochtendwandeling aan.  We zijn vertrokken voor een uurtje of twee wandelen.  De tred zit er al snel in.  Het tempo moet in het begin wat afgestemd worden zodat iedereen mee kan.  De meer ervaren stappers moeten nu en dan wat inhouden.  Maar ons motto is: samen uit- samen thuis. Ondertussen is de Marc met z’n team al begonnen aan de brunch voorbereidingen.   Altijd heerlijk om de laatste meters die “spek met eieren geur “al tegen te komen. De tocht brengt ons via rustige wegen en veldwegeltjes richting Bruggeneinde Voor acht uur was er nog geen levende ziel te bespeuren. Buiten een paar konijnen gerekend.  Vanaf dan zagen we af en toe al eens een auto rijden in de verte.  Zo stillekes op een zondagmorgen, zalig om te wandelen, te genieten van onze nabije omgeving. En er valt nog wel wat te genieten in ons kleine dorpke.   Iets over negen konden we aan de uitgebreide ontbijttafel aanschuiven.  54 paar benen verdwenen onder de tafel.  De vroege vogels werden nog aangevuld met de langslapers of de melkers. Het dampende spek, overgoten met een gebakken eitje werd ons op een schoteltje gepresenteerd.  Het ontbijtbuffet stond naar ons te lonken.  De Marc en kompanen hadden weer hun best beentje voorgezet.  Het was meer dan in orde.  Aanvallen maar. Iedereen had van een prachtige wandeling kunnen genieten, gevolgd door een heerlijk ontbijt.  Wat kan je op een vroege aprilse zondagmorgen nog meer wensen?  Volgend jaar zijn we er weer.  Tot dan.