Lichtmiswandeling

31 januari 2015:
Bijna 2 februari, dus tijd voor de traditionele lichtmiswandeling.
Ongeveer 120 wandelaars kwamen samen aan het zaaltje van 't Centrum. Gelukkig waren er aan aantal slimmeriken die aan lampjes en fluohesjes hadden gedacht. Er waren zelfs een aantal ouderwetse, maar werkende, olielampen te zien. Diegenen die niet zo vooruitziend waren geweest, probeerden zich zo goed en zo kwaad als mogelijk zichtbaar te maken. De ene liet een stukje van een witte zakdoek uit zijn broekzak hangen. Een andere zette z'n muts af en blonk zijn kletskop extra op zodat die dienst kon doen als reflector. De rest probeerde zich in het midden van de groep te nestelen en kon volledig vertrouwen op de meelopende (bij momenten sprintende) begeleiders die elk kruispunt met gevaar voor eigen lijf en leven beveiligden. Paul en Louis hebben zo toch zeker twee auto's, een fietser, vier katten en een verdwaalde mol tot stoppen kunnen aanmanen zodat telkens 120 wandelaars veilig konden oversteken. Zoals altijd waren er her en der langs het parcours lichtjes gezet zodat het een echte lichtmiswandeling werd. Al was het voor sommigen af en toe toch eerder een mistlichtwandeling als zij hun voet in een plas zetten. Aangekomen in de Pastoriestraat gingen er al een aantal meteen naar het zaaltje terwijl de diehards doorgingen voor de volledige afstand van 7,85 km. Zij kwamen na één uur, vijfenvijftig minuten, vijftig seconden en een aantal toffe gesprekjes ook terug bij het zaaltje van 't Centrum aan. Daar had ons bestuur voor iedereen de traditionele pannenkoeken gebakken die bij lichtmis horen. Op vraag van heel wat mensen had Paul nog een spreekbeurt voorbereid over de betekenis van lichtmis en waarom pannenkoeken daarbij horen. Voor de volledige inhoud van de spreekbeurt verwijs ik door naar Paul of Wikipedia, maar het gezegde dat hij ons heeft geleerd geef ik nog mee als slot.
Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt haar pannetje warm.