Trappistentocht

117 sportievelingen begonnen vol goede moed en met ietwat vrees aan het sportieve hoogtepunt van hun weekend, hun week, en bij sommigen zelfs van hun maand.
Zo'n stevige wandeling met heel wat hindernissen onderweg is immers niet voor iedereen weggelegd.
Startpunt was de parochiezaal waar we, na ontvangst van een prachtig degustatieglas, in groepjes  aan de tocht begonnen.
Na een fikse wandeling zagen we in de verte de eerste hindernis, het Gildenhuis. Zonder verder getalm werd ons glas daar, door een in prachtig habijt gehesen pater, gevuld met Westmalle naar keuze (dubbel en tripel).
Op naar het school waar pater Dirk ons wat praktijkles gaf over Orval. Niet te lang treuzelen, op naar de volgende horde. De hangar van Chris Vermeulen was omgebouwd tot een echt Chimay-café waar je kon kiezen voor de Rode of de Blauwe Chimay.
Na een kort veldtochtje verder naar de Gijsels, waar we het Nederlandse La Trappe mochten proeven. Een extra geluk, de op alles voorziene paters hadden hier ook de gelegenheid voorzien om een korte (en bij sommigen wat langere) plaspauze in te lassen. Oef dat deed goed.
Op naar de volgende en één van de meest geroemde bieren. Pater Kurt had voor ons Westvleteren klaarstaan. Hier weer keuze uit 3 soorten, de Blonde, den 8 en voor de stoersten onder ons den 12.
Na het verste punt van onze tocht bereikt te hebben konden we aan de terugweg beginnen. De meesten onder ons gingen nog verbazend mooi rechtdoor richting Steven Cambré waar we ons mochten verlustigen aan de Trappistes Rochefort, de 6 of de 8 naar keuze. Op naar de Zundert waar we ne Marc mochten drinken, of was dat nu andersom. Op dit punt van onze tocht zijn de details al wat moeilijker te onderscheiden. Ik weet nog wel zeker dat we van Katja ne pens hebben gekregen. Toch bizar dat menselijk geheugen.
De sterksten onder ons hebben dan verder het volledige parcours rond de kerk gevolgd om terug in de parochiezaal aan te komen. De slimsten onder ons (of diegenen met gps) pakten daar het patteke. Zo kwamen ze nog sneller bij de laatste hindernis, de Achel (blond of bruin) stond ons daar al op te wachten.
Om de avond goed af te sluiten konden we daar onze favoriete trappist nog eens proeven, of konden we ingeval van twijfel nog wat vergelijkende tests doen.  
Een bedankje aan alle paters voor de prachtige tocht en het lekkere bier en aan de hulp-paters voor het lekkere hapje bij elke hindernis.